Parijs-Roubaix - de strijd en het doorzettingsvermogen achter deze wrede koers
Parijs-Roubaix aarzelt nooit om zijn wreedheid te tonen. Gladde kasseien, opspattende modder, plotselinge valpartijen - deze test van de "Hel in het Noorden" gaat altijd gepaard met bloed en pijn, naast glorie.
Tijdens de koers kwam Stefan Küng, gekleed in een FDJ Fietskleding, over de finish met bloed over zijn hele gezicht; Mathias Vacek, gekleed in een Trek-Segafredo Fietskleding, stond erop de koers uit te rijden met bloed uit zijn ogen; Davide Ballerini trok zich zelfs terug uit de koers vanwege een gebroken pols, veroorzaakt door bemoeienis van toeschouwers; en de Movistar-ploeg was nog tragischer - alle zeven renners haalden de finish niet, waaronder Manlio Moro, die een middenhandsbeentje had gebroken en geopereerd moest worden. Er waren ook veel renners die diverse blessures opliepen, en hun tragische en verloren gevoelens deden de mensen opnieuw de wreedheid van deze koers diep voelen.
De wreedheid van deze race komt niet alleen tot uiting in de bloedige crashes en frequente ongelukken, maar ook in het feit dat de coureurs tot het einde bleven volharden met extreme pijn. Parijs-Roubaix is niet alleen een snelheidswedstrijd, maar ook de ultieme test van wilskracht, doorzettingsvermogen en moed. De winnaar staat op het podium, terwijl meer mensen met littekens vertrekken. Maar misschien is het juist deze wreedheid die de legende heeft gevormd. Elke coureur die de race uitrijdt, is een held die alles heeft gegeven voor deze extreme sport.